bory-tucholskie
0
Thanks! You've already liked this

Najpiękniejsze polskie lasy

Dla większości osób spacer po lesie jest przyjemnością samą w sobie. Las uspakaja, odpręża i wycisza. Znajdziemy w nim wiele okazji do przemyśleń i jeszcze więcej okazji do podziwiania przyrody, ptaków czy też innych zwierząt. Jeżeli wybierać się do lasu to najlepiej do najładniejszego, ale który jest uważany za najpiękniejszy? Oto nasz lista najładniejszych lasów w Polsce.

Na pierwszy ogień weźmy Bory Tucholskie, a więc zlokalizowany na północ od Chojnic Park Narodowy. Znajdziemy tutaj jeden z największych kompleksów borów sosnowych w kraju. Odwiedzając te piękne lasy będziemy mogli również nacieszyć oczy wieloma rozległymi jeziorami, znajdującymi się na północnej i zachodniej części lasów. W Borach Tucholskich w sezonie znajdziemy wiele borowików, a jak będziemy mieli szczęście to również grzyby podziemne, zwane jeleniakami sarnimi. Innym miejsce wartym odwiedzenia jest Puszcza Kampinoska. Ewenementem tych lasów, jest to, ze znajdują się one tak blisko metropolii. Udało się zachować wartość przyrodniczą puszczy, co podoba się wielu spacerowiczom. W puszczy spotkamy wiele gatunków zwierząt i roślin, których na próżno szukać w innych miejscach. Symbolem parku jest łoś, ale puszcza słynie również jako ostoja wielu rzadkich gatunków ptaków. Kolejnym przepięknym lasem jest Puszcza Białowieska, znajdująca się na terenie Polski oraz Białorusi. Puszcza Białowieska czaruje zielenią, pięknymi obrośniętymi mchem drzewami, terenami bagnistymi oraz największą populacją żubra na świecie. Znajdziemy tutaj również wiele rzadkich motyli oraz ptaków. Jedną z wielkich atrakcji tychże lasów jest powalony przed laty czterysta pięćdziesięcioletni Dąb Jagiełły.

Piękna jest również Puszcza Niepołomicka, która przed laty służyła jako miejsce polowań władców polskich. Jest ona położona 20 km od Krakowa, a składa się w głównej mierze z borów oraz lasów liściastych. Odwiedzając puszczą warto również zajrzeć do Niepołomic i zobaczyć na własne oczy miasteczko z wyremontowanym zamkiem Królowej Bony. Szukając świetnych lasów do spacerów z zachodniej Polsce warto odwiedzić Knieję Bukową pod Szczecinem. Znajdziemy tutaj oczywiście wiele buków, ale nie tylko. Mieszkają tutaj rzadkie gatunki ptaków, takich jak bocian czarny, bielik czy orlik krzykliwy. W puszczy znajdziemy również dziki, jelenie, borsuki czy kuny. Warto odwiedzić również liczne punkty widokowe takie jak Czaja Góra lub Wzgórze Bombardierów. Oczywiście w Polsce znajdziemy wiele pięknych lasów, idealnych na piesze wycieczki. Generalizując można z wielką dozą przekonania stwierdzić, że wszystkie polskie lasy są piękne i godne ujrzenia.

wilk
0
Thanks! You've already liked this

Polska czerwona księga zwierząt

Bardzo często w trakcie przeglądania informacji na temat zwierząt w Polsce możemy natrafić na informacje, iż dane zwierzę zostało wpisane do Polskiej czerwonej księgi zwierząt. Czym jest owa tajemnicza księga? Wszystkich informacji dowiesz się czytając nasz artykuł!

Polska czerwona księga zwierząt to tak naprawdę rejestr zagrożonych gatunków zwierząt, które występują na terenie naszego pięknego kraju. Jej pierwowzorem jest międzynarodowa Czerwona księga gatunków zagrożonych, która jest publikowana przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody i zawiera listę zagrożonych wyginięciem organizmów. Polska księga zawiera listę gatunków zwierząt wraz z bardzo dokładnym opisem tychże zwierząt oraz mapą ich występowania. Znajdziemy w niej informacje na temat stosowanych oraz proponowanych sposobów ochrony zwierząt, rzadkość ich występowania oraz stopień zagrożenia danego zwierzęcia. Polską edycję opracowuje Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie przy współpracy z wieloma naukowcami z całego kraju. Pierwsza księga powstała w roku 1992. Ostatnia wydana księga zawiera dwa tomy. Tom I został wydany w 2001 roku i dotyczy kręgowców. Tom II został wydany w roku 2004 i dotyczy bezkręgowców. W obu wydania wymieniono łącznie 365 gatunków na około 40 tysięcy występujących w Polsce. W 2002 roku wydano także uproszczoną czerwoną księgę zwaną Czerwoną listą zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce.

Polska czerwona księga zwierząt zawiera 7 kategorii zagrożonych gatunków. Pierwsza kategoria to gatunki wymarłe, należą do nich tarpan oraz tur. Druga kategoria to gatunki zanikłe lub prawdopodobnie zanikłe, należy do nich 14 gatunków kręgowców oraz 22 gatunki bezkręgowców, a za przykład mogą posłużyć jaszczurka zielona, norka europejska czy sęp płowy. Trzecia kategoria to gatunki skrajnie zagrożone, należy do nich 22 gatunki kręgowców oraz 67 gatunków bezkręgowców, przykłady to morświn zwyczajny, wąż Eskulapa, łosoś czy sokół wędrowny. Czwarta kategoria to gatunki bardzo wysokiego ryzyka, silnie zagrożone. Znajdziemy tutaj 23 gatunki kręgowców oraz 80 gatunków bezkręgowców. Przykładem będą minóg morski, orzeł przedni, troć jeziorowa czy żbik europejski. Piąta kategoria to gatunki wysokiego ryzyka, narażone na wyginięcie. Znajduje się tutaj 15 gatunków kręgowców oraz 54 gatunki bezkręgowców, a przykładami będą uszatka błotna, gniewosz plamisty, wodniczka czy piekielnica. Szósta kategoria to gatunki niższego ryzyka, ale bliskie zagrożeniu. W tej kategorii znajduje się 30 gatunków kręgowców oraz 14 gatunków bezkręgowców – przykłady to niedźwiedź brunatny, wilk szary czy ryjówka średnia. Ostatnia kategoria to gatunki na razie niezagrożone wymarciem, ale z różnych powodów wpisane do księgi. Będzie to 23 gatunki kręgowców oraz 1 gatunek bezkręgowca. Przykładami są traszka karpacka czy podkowiec duży.

ostoja-żubra
0
Thanks! You've already liked this
,

Puszcza Białowieska

Puszcza Białowieska to chyba jeden z najbardziej znanych ekosystemów w Polsce. Ten kompleks leśny znajduje się na terenie Polski oraz Białorusi. Jego cechą charakterystyczną jest jedne z największych fragmentów lasu pierwotnego nizin europejskich oraz największa populacja żubra na świecie.

Puszcza Białowieska znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, a w 2010 roku dostała się do spisu ostoi ptaków IBA prowadzonego przez BirdLife International. Obszar dzisiaj zwany Puszczą Białowieską składa się z czterech innych łączących się ze sobą puszcz. Mowa o Puszczy Ladzkiej, Puszczy Świsłockiej, Puszczy Szereszewskiej oraz Puszczy Białowieskiej. Dzisiejsza puszcza zajmuje ok. 1500 km2, z czego część Polska to ok. 42% całości. Leży ona w dorzeczu Narwi oraz Bugu w strefie klimatycznej umiarkowanej. Flora na terenie puszcze jest niezwykle bogata. Znajdziemy tutaj ogrom roślin naczyniowych (ponad 1000 gatunków), ale również wiele gatunków wątrobowców, mchów, traw oraz paproci. Flora drzew liczy 26 gatunków (21 liściastych oraz 5 szpilowych). Wiele z nich osiąga ogromne rozmiary jak nigdzie indziej w Polsce. Na terenie puszcze znajdziemy również wiele ssaków – życie tutaj około 60 gatunków. Aż 33 z nich podlegaj ochronie prawnej, a 12 zostało wpisanych w Polskiej czerwonej księdze zwierząt. Największą trakcją z tych zwierząt stanowi żubr – Bison bonasus. Stada żubra w Polsce są największą dziko żyjącą populacją na świecie. Na terenie puszcze nie braknie również pozostałych zwierząt, chociażby takich jak jelenie, sarny, wilki szare czy rysie euroazjatyckie.

Podstawową funkcją parku jest ochrona przyrody. Polega ona na zachowaniu zrównoważonego użytkowania oraz odnawiania zasobów dziko występujących zwierząt, roślin oraz grzybów. Dodatkowo także siedlisk przyrodniczych, zieleni w miastach i wsiach, zadrzewień, tworów przyrody żywej i nieożywionej, a także kopalnych szczątków roślin i zwierząt. Celem ochrony jest utrzymanie procesów ekologicznych oraz stabilności ekosystemów, zachowanie dziedzictwa geologicznego, utrzymaniu i przywracaniu do właściwego stanu ochrony siedlisk przyrodniczych, itd. Puszcza Białowieska w końcu to wymarzone miejsce dla miłośników przyrody i środowiska zielonego. Każdy badacz znajdzie tutaj unikalne możliwości obserwacji naturalnych procesów przyrody, niespotykanych nigdzie indziej. Znajdziemy tutaj rzadkie gatunki fauny i flory, unikatowe ekosystemy, stanowiące atrakcje dla amatorów i profesjonalistów. Co roku teren parku odwiedzany jest przez tysiące turystów z Polski i ze świata. Znajdziemy tutaj szlaki piesze, rowerowe, park pałacowy, rezerwat pokazowy żubrów czy ostoje żubrów. Puszcza Białowieska jest unikatowa i warto ją odwiedzić przynajmniej raz w życiu.

las
0
Thanks! You've already liked this

Polskie lasy

Polska nie może pochwali się wieloma sukcesami na arenie międzynarodowej lub europejskiej, ale jednym na pewno tak – lasami. Polska jest w czołówce państw europejskich jeżeli chodzi o powierzchnię lasów w kraju. Liczby mówią same za siebie, a z roku na rok powierzchnia lasów się powiększa.

Obecnie w kraju mamy ponad 9 mld ha lasów, co przekłada się na 29,6% lesistości, a więc pokrycia lasów na terytorium danego państwa. Znaczna większość są to lasy państwowe zarządzane przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe. Cieszy fakt, że Polska to przodownik jeżeli chodzi o lesistość, ale ucieszy jeszcze bardziej fakt, że co roku mamy znaczny przyrost tychże lasów. Po II wojnie światowej pokrycie terytorium Polski lasami wynosiło zaledwie 20,8%, później co dziesięciolecie ten procent się zwiększał aż dotarliśmy niemalże do 30%. Dokładnie taki procent ma zostać osiągnięty w roku 2020, a 33% w roku 2050. Dlaczego zwiększanie ilości procentowej lasów w kraju jest takie ważne? Otóż Lasy Polskie są bogate w wiele zasobów grzybów, roślin oraz zwierząt. Ponad 65% tychże zasobów jest mieszkańcami lasów. Niestety w powodu mocnego rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach polskie lasy rosną na najsłabszych glebach. Ma to wpływ na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce, a największy w tym swój udział mają siedliska borowe. Pozostałe obszary to w głównej mierze siedliska mieszane.

Na terenach nizinnych oraz wyżynnych króluje sosna, która zajmuje 60% powierzchni lasów państwowych oraz 55% powierzchni lasów prywatnych oraz gminnych. Dominacja tego konkretnego gatunku drzewa jest wynikiem sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Niegdyś stawiano na monokultury, czyli uprawę jednego gatunku drzewa, więc sosna była odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Szybko rosła, więc jej wiek rębności był krótki. Minusem takiego postępowania było to, że sosna jest mało odporna na czynniki klimatyczne i łatwo pada ofiarą szkodników. Dlatego od dłuższego czasu prowadzona jest inna polityka leśna. Leśnicy odeszli od monokultur i dostosowują rodzaj drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki takim działaniom w przeciągu 50 lat zwiększono udział lasów liściastych o niemalże 11%. Dlatego teraz w lasach coraz częściej możemy zobaczyć dęby, buki, brzony, jesiony, lipy czy wierzby. Jeżeli chodzi o wiek to polskie lasy nie są stare. Średnia wynosi 60 lat. Drzewostany powyżej 100 lat zajmują niecałe 13% Lasów Państwowych oraz niecałe 4% lasów prywatnych. Polityka odnawiania polskich lasów przynosi jednak skutki i w Polsce możemy już się cieszyć 25 Leśnymi Kompleksami Promocyjnymi, a więc dużymi, zwartymi obszarami lasów, wchodzących w skład jednego lub kilku nadleśnictw.

biowęgiel
0
Thanks! You've already liked this

Biowęgiel

Emisja dwutlenku węgla jest bardzo duży zagrożeniem obecnych czasów. Związane z tym zmiany klimatyczne nie napawają optymizmem. Jest jednak rozwiązanie, które może zmniejszyć emisje gazów cieplarnianych. Mowa o biowęglu, pozyskiwanemu z biomasy roślin.

Biowęgiel to tak naprawdę ulepszona wersja węgla drzewnego, pozyskiwana w procesie termicznego rozkładu biomasy pochodzenia organicznego. By uzyskać biowęgiel należy skorelować ze sobą odpowiednią temperaturę, dopływ tlenu i ciśnienie. Jednym z takich sposobów na otrzymanie biowęgla, ale również biooleju i biogazu jest tzw. piroliza. Pirolizą nazwiemy tez inaczej destylację rozkładową, a więc termiczny rozkład substancji w bardzo wysokiej temperaturze bez dostępu powietrza oraz przy podwyższonym ciśnieniu. Tak powstały biowęgiel ma duże znaczenie w produkcji energii cieplnej jednocześnie ograniczając emisję wszelkich zanieczyszczeń do powietrza. Biowęgiel, który jest wykorzystywany w rolnictwie nazywany jest również agrokarbonatem. W celu wyprodukowania biowęgla można spalać różne produkty. Do najpopularniejszych należą rośliny energetyczne takie jak wierzba energetyczna, odpady leśne, algi, rośliny rolne, osady ściekowe czy odpady organiczne pochodzące z przemysłu spożywczego.

Produkcja biowęgla przyczynia się do poprawy środowiska na wiele sposobów. Po pierwsze podczas jego produkcji roślinność wykorzystuje CO2 z atmosfery w procesie fotosyntezy. Ten w obróbce termicznej jest kumulowany w biowęglu. Biowęgiel jest produktem o wielkiej trwałości i może przebywać w glebie przez setki lat zanim dwutlenek zostanie uwolniony do atmosfery. Dodatkowo istnieje taki proces jak remediacja gleb. Polega on na nawożeniu gleb biowęglem tak by zwiększyć ilość materii organicznej, zwiększyć pojemność wodną gleby oraz ustabilizować pH gleby. Udowodniono również, że biowęgiel oczyszcza ścieki komunalne z metali ciężkich, pestycydów, węglowodorów aromatycznych oraz polichlorowanych bifenyli. Dobre jest również to, że na rynku mamy firmy, które zajmują się produkcją biowęgla oraz opracowywaniem nowych technologii, które pozwolą w przyszłości na lepsze wykorzystanie biomasy. Reasumując biowęgiel ogranicza wydzielanie spalin podczas jego produkcji. Może być wykorzystywany przy energetyce zawodowej jako zielona energia elektryczna, w rolnictwie jako wieloletni nawóz. Może być również wykorzystywany przez inne branże czy gospodarstw domowe np. jako brykiet do kominków albo bezdymne tabletki do grilla.

globalne-ocieplenie
0
Thanks! You've already liked this

Nie jedz mięsa – pomożesz w walce ze zmianami klimatu!

Ostatnie badania pokazują, że znaczne zredukowanie w codziennej diecie mięsa może przyczynić się do walki ze zmianami klimatu. Jak to możliwe? Zapraszamy do zapoznania się z naszym artykułem.

Międzyrządowy Zespół Do Spraw Zmian Klimatu (IPCC) w jednym ze swoich raportów o użytkowaniu gruntów oraz zmianach klimatycznych przekonuje, że wysokie spożycie mięsa, a także produktów mlecznych (w szczególności w krajach zachodnich) przyczynia się do globalnego ocieplenia. Dane niestety nie są optymistyczne i wskazują, że z każdym rokiem może być coraz gorzej. Raport wskazuje, iż wyżywienie w roku 2050 niemalże 10 mld ludzi będzie wymagało wyprodukowania o 56% więcej żywności niż w roku 2010. Takie prognostyki coraz większej konsumpcji mięsa i nabiału wskazują, że do wyprodukowania takiej ilości pożywienia będzie trzeba przekształcić 6 mln kilometrów kwadratowych lasów w telefony typowo rolnicze. Aby zobrazować, taka ilość wyciętego lasu mieściłaby się na obszarze dwukrotnie większym od Indii. Takie liczby wskazują, że cały Świat musi zwrócić się w kierunku spożywania diety roślinnej co może zapobiec zmianom klimatycznym. Spożywanie jajek, produktów mlecznych czy mięsnych szkodzi środowisku. Czemu? Otóż zwierzęta hodowlane takie jak krowy czy świnie uwalniają przeogromne ilości metanu do atmosfery. Metan natomiast (pomimo, że jest go mniej w atmosferze niż innych gazów cieplarnianych) jest 25 krotnie skuteczniejszy w zatrzymywaniu ciepła niż dwutlenek węgla. Dodatkowo hodowla zwierząt wymusza przekształcanie gruntów leśnych w grunty rolne, czego wynikiem jest wycinka drzew, które jak wiadomo pochłaniają CO2.

Należy zaznaczyć również, że farmy przemysłowe wymagają dużego zużycia wody. Dodatkowo nawóz azotowy, który jest stosowany w uprawach przyczynia się do emisji tlenku azotu, a ten jest bardzo skuteczny w zatrzymywaniu ciepła w atmosferze. Badania wykazują, że przejście na wegetarianizm może znacząco zmniejszyć emisję dwutlenku węgla – nawet o połowę. W związku z tym emisja gazów cieplarnianych została by również znacznie zredukowana. Niektóre kraje już wprowadzają pewne zmiany. Przykładowo w Niemczech podatek VAT na mięso ma wzrosnąć z 7 do 19%. Dochody z podatku mają być przeznaczone na pomoc hodowcom w restrukturyzacji ich gospodarstw. Wylicza się, że sektor hodowlany jest odpowiedzialny za niemalże 15% globalnej emisji gazów cieplarnianych, w związku z produkowaniem przez zwierzęta metanu. Czy takie rozwiązania przyczynią się do polepszenia klimatu? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie – badania tak wskazują. Jednak chcąc wprowadzić takie zmiany nie można kierować się tylko podwyżkami podatków, trzeba również uświadamiać społeczeństwo o obecnej sytuacji na Świecie i to już najmłodszych od nauczania wczesnoszkolnego tak by to oni jako przyszłość mogli decydować o losach Ziemi.

piękno-lasu
0
Thanks! You've already liked this

Po co nam lasy?

Las dla człowieka jest ważny niemalże od początku jego istnienia. Jednak dopiero w XX wieku jego znaczenie zostało uznane jako priorytetowe dla życia człowieka. Do czego las jest potrzebny człowiekowi i dlaczego jest tak bardzo ważny?

Las od zawsze był źródłem pokarmu zarówno dla ludzi jak i dla zwierząt, jednak dopiero w miarę niedawno odkryto jego inne funkcje. Na początku XVII wieku odkryto, że drzewa substancje odżywcze czerpią głównie z wody, a nie z gleby. Sto lat później odkryto, że drzewa „naprawiają” zepsute przez palące się świece, i że to tego procesu potrzebne jest światło słoneczne. Później odkryto, że rośliny pochłaniają dwutlenek węgla. Aż w końcu odkryto, że wszystkie rośliny produkują tlen, jednak najlepszy ekosystemem w tym procesie jest właśnie las. Jeden hektar lasu jest w stanie wyprodukować nawet 10 razy więcej tlenu niż pole uprawne o tej samej powierzchni. Odkryto również bardzo ciekawe rzeczy. Okazało się na przykład, że jedna sosna w wieku sześćdziesięciu lat produkuje między 1400 a 1800 l tlenu (co daje zapotrzebowanie tlenowe przez dobę dla trzech dorosłych osób), natomiast młody buk jest w stanie wyprodukować 1200 l tlenu tylko w ciągu jednej godziny. Las od zawsze był niezbędny. Dawał schronienie, żywił, był źródłem zwierząt, drewna, płodów runa leśnego. Las jako surowiec nabrał znaczenia w okresie rewolucji przemysłowej w XIX wieku kiedy to jego wykorzystanie wzrosło w takich działach przemysłu jak budownictwo, transport kolejowy i morski, hutnictwo, itd. Obecnie zapotrzebowanie na drewno na całym świecie jest nadal bardzo duże. Obliczono, że drewno znajduje ponad 30 tysięcy zapotrzebowań. Jednak jedną z najlepszych i najcenniejszych funkcji lasu jest to, że jest to odnawialne źródło.

Ważne jest również to, że las człowiekowi się po prostu podoba. Człowiek od zawsze lubił chodzić do lasu, z chęci samego przebywania w nim. Sanatoria często znajdują się w lasach, ludzi uwielbiają przydomowe ogrody. Co jednak daje nam klimat leśny? Otóż bardzo dużo. W lesie lepiej się oddycha, las jest świetnym filtrem – jest w stanie wychwytywać szkodliwe gazy oraz pyły. Drzewa są w stanie wytworzyć wokół siebie specjalna strefę, która jest wolna od groźnych bakterii oraz innych mikroorganizmów. Las to również zapach. Drzewa wydzielają olejki eteryczne, a żywica w nich zwarta działa terapeutycznie przynosząc ukojenie oraz wyciszenie. Prawdą jest również to, że część surowców, które niegdyś dostarczał las utraciły już na znaczeniu. Przykładem jest miód, który pozyskiwany jest już przy użyciu innej technologii niż to miało miejsce kiedyś. Coraz rzadziej można też spotkać sok z brzozy, który jest bardzo pożywny i zawiera wiele mikroelementów.

Karkonoski-Park-Narodowy
0
Thanks! You've already liked this

Karkonoski Park Krajobrazowy

Karkonoski Park Krajobrazowy to park narodowy znajdujący się w województwie dolnośląskim tuż przy granicy z Czechami. Utworzony został 16 stycznia 1959 roku i zajmuje powierzchnię niemalże 6 tyś. ha.

Historia powstania parku sięga początków XX wieku. Ze względu na walory zwierzęce, roślinne oraz budowę geologiczną w 1910 roku w Karkonoszach powołano do życia stanowisko komisarza ochrony przyrody. 17 lat później powołano do życia straż górską, a w roku 1933 utworzono pierwsze rezerwaty przyrody. W roku 1959 powołano w Polsce park narodowy, a w 1963 roku w Czechach czeski Karkonoski Park Narodowy. W roku 1992 oba parki zostały objęte przyrodniczym Rezerwatem Biosfery UNESCO Karkonosze/Karkonose . W roku 2010 w Szklarskiej Porębie podpisana nadanie KPK wraz z otuliną statusu Geoparku Krajowego. Park narodowy swoją ochroną prawną obejmuje najcenniejsze oraz najpiękniejsze tereny, takie jak torfowiska wysokie, kotły polodowcowe, zbiorowiska traworośli czy zarośla kosówki. W park znajduje się również bogactwo flory i fauny. Znajdziemy tutaj ponad 1000 gatunków roślin wiele różnorodnych gatunków zwierząt. Najciekawszym ze zwierząt zamieszkujących park jest muflon, który został tutaj sprowadzony z Korsyki. Znajdziemy tutaj również wiele gatunków ptaków oraz roślin endemicznych.

Karkonoski Park Narodowy co roku odwiedza niemalże 2 miliony turystów. Nic dziwnego, jest tutaj co zwiedzać. W parku znajdziemy wiele szlaków turystycznych łącznie mających prawie 120 kilometrów. Największą popularnością cieszy się Śnieżka, która jest największą górą Sudetów. Dotrzeć na nią można kilkoma szlakami, a każdy z nich zapiera dech w piersiach. Wymienić można chociażby Sowią Dolinę, Kocioł Łomniczki czy Czarny Grzbiet. Charakterystycznym elementem Karkonoszy są granitowe skałki o przeróżnych kształtach. Najbardziej znane to Trzy Świnki, Pielgrzymy oraz Słonecznik. Warte odwiedzenia jest również subarktyczne torfowisko Upy, które chronione jest międzynarodową konwencją Ramsar. KPK to również edukacja. Znajdziemy tutaj Karkonoskie Centrum Edukacji Ekologicznej, którego celem jest uświadamianie, że ochrona przyrody ma bardzo duży wpływ na jakość życia człowieka oraz, że niezwykle ważne jest budowanie związku emocjonalnego z przyrodą. W centrum znajdziemy również bibliotekę gromadzącą fachową literaturę przyrodniczą. Ciekawostką jest również Karkonoski Bank Genów, który hoduje najcenniejsze gatunki roślin Karkonoskiego Parku Krajobrazowego. Znajdziemy tutaj rośliny, których na próżno szukać na szlakach turystycznych, m.in. skalnice śnieżną.

Suwalski-Park-Krajobrazowy
0
Thanks! You've already liked this

Suwalski Park Krajobrazowy

Suwalski Park Krajobrazowy to najstarszy polski park krajobrazowy. Utworzony został 12 stycznia 1976 roku. Celem, podobnie jak pozostałych parków z resztą, była ochrona unikatowego krajobrazu polodowcowego oraz walorów przyrodniczych i geologicznych.

Park położony jest na Pojezierzu Wschodniosuwalskim, a więc w północno-wschodniej części Polski. Siedzibą parku jest Turtul, który jest przysiółkiem wsi Malesowizna. Położenie siedzib jest niemalże magiczne. Dokładnie znajduje się ona w dolinie rzeki Czarna Hańcza, na jednym z pagórków ozu turtulskiego. Dodatkowo wzniesienie te obmywają wody stawu, który został spiętrzony na potrzeby znajdującego się tam niegdyś młyna wodnego. Obszar samego parku znajduje się w dorzeczu Niemna z dwoma odpływami w postaci rzek Czarna Hańcza oraz Szeszupa. Mimo tych rzek to właśnie jeziora są głównym elementem sieci hydrograficznej parku krajobrazowego. W jego granicach znajdują się 24 jeziora, z czego największym oraz najgłębszym jest jezioro Hańcza. Na terenie parku, pomimo silnej ingerencji człowieka, występuje duża różnorodność unikalnej roślinności. Znajdziemy tutaj niemalże 700 różnych gatunków roślin, z czego 56 to gatunki rzadkie i zagrożone, a 13 znajdziemy w polskiej Czerwonej Księdze Roślin. W SPK znajdziemy bardzo interesująca faunę. Występuje tu wiele skorupiaków. Stwierdzono tutaj również jedyne w Polsce stanowisko widłonoga wód syberyjskich. W wodach jeziora Hańcza znajdziemy 24 gatunki ryb w tym bardzo rzadkiego głowacza pręgopłetwego. Jeszcze do niedawna można było tutaj spotkać raka szlachetnego, jednak w wyniku ekspansji raka pręgowatego, jego populacja zniknęła. Próby przywrócenia gatunku również nie dały żadnych rezultatów.

Wodne grodkowsko jest pełne typowych dla takiego otoczenia ssaków, a więc bobra europejskiego oraz wydry. W szczególności bory mają w tym miejscu idealne środowisko do rozwoju czego rezultatem jest największe skupisko tych ssaków w Polsce. Właśnie z tego miejsca bobry są przesiedlane w inne miejsca Polski by tam zwiększyć ich liczebność. W Suwalskim Parku Krajobrazowym mamy ciekawą sytuację. Znajdują się tutaj w głównej mierze tereny rolnicze będące własnością prywatną. W związku z tym wszelkie działania związane z ochroną przyrody w dużej mierze zależą od dobrej woli tychże właścicieli. Mimo to głównym celem związanym z ochroną przyrody jest zachowanie tradycyjnego sposobu zagospodarowania terenu co jest niejako kompromisem na przestrzeni przyroda – człowiek. Na terenie parku znajdziemy również wiele zabytków kultury. Wymienić można między innymi grodzisko jaćwieskie, park dworski Starej Hańczy, dwa kurhany pradziejowe w Dzierwanach czy drewniany kościół znajdujący się w Jeleniowie.

http://krokzahoryzont.pl/
0
Thanks! You've already liked this

Drawski Park Krajobrazowy

Drawski Park Krajobrazowy znajduje się we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, a został założony 24 kwietnia 1979 roku. Celem jego założenia była ochrona walorów przyrodniczych, historycznych oraz krajobrazowych Pojezierza Drawskiego.

Park w swoim terytorium obejmuje między innymi sześć gmin, które mieszczą się między Łubowem, Połczynem Zdrój, Złocienicami oraz Czaplinkiem. Zajmuje on powierzchnię ponad 38 tyś. ha, z otuliną zajmującą ponad 23 tyś. ha. To co wyróżnia ten konkretny park krajobrazowy spośród pozostałych znajdujących się w Polsce to specyficzne ukształtowanie terenu będące rezultatem przejścia lodowca, w głównej mierze zlodowacenia bałtyckiego. W południowej części parku znajdziemy wiele jezior, a teren ma ukształtowanie dużo łagodniejsze w porównaniu z częścią północną, która wyróżnia się wałami moreny czołowej, które często są przecinane wieloma jarami. Teren parku obfituje w mnogość potoków, rzek, jezior, mokradeł, torfowisk oraz lasów. Niewielkie działania człowieka nie zniszczyły tego unikatowego ekosystemu, w którym znajdziemy wiele rzadko spotykanych gatunków zwierząt oraz roślin. W wodach parku znajdziemy niemalże 30 gatunków ryb, a wśród ptaków znajdziemy takie okazy jak orzeł bielik, kania ruda, orlik krzykliwy. Spotkać tutaj można również bardziej pospolite ptaki takie jak perkozy, łabędzie, żurawie oraz czaple. Z ssaków najliczniej występujących jest bóbr. Na terenie parku znajduje się również około 300 pomników przyrody, w tym liczne wiekowe dęby, lipy, buki czy graby. Największym pomnikiem przyrody jest buk o obwodzie ok. 9 m znajdujący się na urokliwej wyspie Bielawie, która znajduje się na jeziorze Drawsko.

Na terenie parku znajdziemy również wiele obiektów kulturowych, takich jak zabytkowe parki, kościoły, place, stare cmentarze, ale również budynki mieszkalne oraz zabytki archeologiczne. Biorąc to wszystko pod uwagę można spokojnie stwierdzić, że teren parku jest bardzo atrakcyjny pod względem turystycznym. Mamy tutaj aż cztery szlaki turystyczne. Pierwszym z nich jest szlak jezior, który prezentuje większe jeziora, a oznakowany jest kolorem zielonym. Drugi ze szlaków to szlak leśny, prowadzący z Połczyna Zdrój do Czaplinki. Oznakowany jest kolorem niebieskim i zapoznaje przybyszów z krajobrazem przypominającym krajobraz górski. Trzeci szlak to szlak leśno-widokowy, który podobnie jak szlak leśny prowadzi do Czaplinki z Połczyna Zdrój. Oznakowany jest kolorem czerwonym, a prowadzi przez bardzo atrakcyjne pod względem widokowym kompleksy lasów bukowych. Ostatni ze szlaków to szlak przyrodniczy oznakowany kolorem czarnym. Na tym tracie znajdziemy najatrakcyjniejsze rezerwaty parku przyrodniczego. Warto również wspomnieć, iż Drawski Park Krajobrazowy znajduje się w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierze Drawskie oraz obszarów Natura 2000.